نگاهی کوتاه به انواع مستند آیینی، زیست محیطی و مستند مشاغل
مستند آیینی
مستند های آیینی همیشه مورد توجه مخاطبن جدی تر سینمای مستند بوده است و در میان گونه های مستند، یکی از کاربردی ترین آنها به لحاظ ثبت آیین های برجای مانده از قرون و اعصار است که برخی از آن ها در آستانه فراموشی قرار دارند.
در کنار انتخاب درست موضوع و پرهیز فیلمسازان از افراط در متفاوت نمایی، نوعی نگاه شاعرانه در آثار مستند سازان جوان سال های اخیر دیده می شود؛ که این نوع نگاه و پرداخت در مستند های آیینی که به آداب و رسوم مردم در مناطق مختلف می پردازد، بیشتر به چشم می آید.
خود آیین ها، نمادها و سمبل هایی که در این مستند ها معرفی و پرداخت می شوند تا حدودی این امکان را به مستند ساز می دهند که لحن بیانش را متناسب با موضوع به گونه ای برگزیند که ذهنیت مخاطب را از راهی میانبر به بطن مضمون نزدیک کند.
مستند زیست محیطی
مستند های زیست محیطی که در اولین جشنواره فیلم مستند ایران نمونه های درخور تاملی از آن ها به نمایش درآمد، در تاریخ مستند سازی ایران قدمت فراوانی دارد و اتفاقا از آن نوع مستند هایی است که بیشتر بر پرده کوچک تلویزیون به نمایش در آمده است. مستند سازانی که دراین عرصه طبع آزمایی می کنند، با انتخاب موضوع و محدوده جغرافیایی مشخصی و با تکیه بر مقوله تحقیق که در این نوع از سینمای مستند حرف اول را می زند، فرم خاصی را برای به تصویر کشیدن نتیجه تحقیقات بصری و میدانی خود بر می گزیند و با صرف حوصله و انرژی کافی آثاری را پدید می آورد که تصویری روشن از شرایط متنوع زیست محیطی موجود در مناطق مختلف ایران ارائه می کند.
مستند مشاغل
سال هاست که مستند سازان ایرانی، مستند های خوب و گویایی از مشاغل کمتر شناخته شده ایران می سازند که کاربردشان صرفاً به تصویر کشیدن مستند مشاغل مختلف نیست. نوآوری و خلاقیت در مستند هایی که به مشاغل می پردازند ضرورتی انکارناپذیر است چرا که ذاتاً قابلیت های بسیاری برای سرسری گرفته شدن قاب بندی ها، نگارش گفتار متن و دور شدن از فضای واقعی پیرامون آدم ها دارند.
